SOMETHING SHAMANISTIC
“You guys already decided if you want to join me to Hampi?” vraag ik aan twee Indiërs die in Goa zijn voor een korte vakantie. “The girl from Finland is joining too.” De jongens zitten onderuit gezakt en kijken mij met knalrode ogen, half slapend, nog steeds in dezelfde houding, aan. Precies zoasl ik ze twee uur geleden, voor mijn massage, had achtergelaten.
Ik zie ze denken. “Oh, shit you asked us before of course. We still haven’t made a decision.” Ik begon keihard te lachen. Ik zeg “Oke, guys it would be fun. Just come along.” En ze waren om. Dus daar gingen we met ze vieren onderweg naar Hampi. We moesten eerst nog een stukje met de bus. Ik had als enige een busticket, maar dat zou wel goedkomen omdat zij locals zijn hadden ze mij toegezegd.
Eenmaal bij het busstation aangekomen mochten mijn nieuwe reisvrienden niet mee en ineens zat ik weer alleen in de bus richting Hampi. “Oke, dan moet het kennelijk alleen een ‘Amy uitstapje’ worden.” – dacht ik.
Ik had mijzelf helemaal geïnstalleerd in de bus en was heerlijk aan het lezen in de boeken die ik had meegenomen. Een uur later stopte de bus bij het eerstvolgende busstation “HEY AMY WE ARE BACK!” hoor ik ineens. Ik kijk op. Precies mijn drie reisvrienden. “Huh? How?” “Yeah, we took a local bus to the next busstation to buy a ticket.” Ik ging stuk van het lachen. Dit is zo typisch Azië. De logica is soms ver te zoeken haha..
Maargoed ik stelde mijn verwachtingen weer bij. Kennelijk was het dan toch de bedoeling dat ik met deze reisvrienden avonturen ging beleven. We waren mooi aan het kletsen en opeens kwam het onderwerp Psychedelics ter sprake. “Uhm, yeah we had the idea to use some Psychedelics at Hampi.” Ik keek ze vol ongeloof aan. “You guys have some with you?” zei ik met grote ogen. “Yeah we do, are you guys up for it?!”
Op de een of andere manier zoek ik nooit naar psychedelics, maar de psychedelics vinden mij. Je begrijpt; ik was dus voor. Ook wist ik wel een mooie guesthouse die mensen mij hadden aanbevolen. Het was een supermooie locatie, midden in de natuur. Ik had mij reisvrienden oudhollands Yahtzee geleerd en we waren mooi wat aan het Yahtzeeën met een geweldig uitzicht over Hampi.
Tijdens de Yahtzee door gingen we ons plan verder uitvoeren. We hadden besloten om 03:00 snachts naar buiten te gaan met ze vieren, de Psychedelics te nemen en dan op avontuur te gaan om vervolgens de zon te zien opkomen. Zogezegd, zo gedaan. Het was hilarisch toen het wekkertje om 03:00 ging en we de stoute schoenen hadden aangetrokken om letterlijk het terrein af te sneaken.
Lopende wijs begon de psychedelica langzaam zijn werk te doen. De pikzwarte omgeving maakte ruimte voor de meest mooie neonkleuren die aan het dansen waren. We klauterde over de grote rotsen van Hampi en zochten een mooi plekje uit om de zon te zien opkomen.
Op één ding hadden we niet helemaal gerekend. Om ons heen zwermde echt honderden vleermuizen. Ze raasde allemaal rakelings langs ons heen. Ik, als oudste van de groep, had toch maar even aangegeven dat er geen reden was om bang te zijn, want de vleermuizen hebben ons al van mijlenver gehoord. Hun sensoren zijn veel sterker dan die van ons dus moeten we er maar op vertrouwen dat zolang wij rustig blijven ze ons niet raken.
Dit hielp. We konden daardoor rustig blijven en om heel eerlijk te zijn wist ik dit feitje niet zeker. Ik ging er maar gewoon van uit dat het zo was vanuit pure logica. En het is best belangrijk om in een goede vibe te blijven als je psychedelica op hebt met honderden vleermuizen om je heen.
We deden dus ook de muziek maar een tikkeltje harder om de vleermuizen te laten weten dat wij er waren. We hadden de mooiste gesprekken over het doel van het leven en over het doel van ons eigen leven. Ieder vertelde zijn visie hierop.
Vier mensen bij elkaar gebracht, twee lerende voor gynaecoloog (de Indiërs), een barvrouw (meisje uit finland) en ik. Één van de Indiers zegt – “You have something shamanistic Amy. We are the delivers of life, the barwoman is the death, because alcohol will cause death, and you Amy, you are the saviour.” Ik vond het zo een supermooi compliment en voor mij weer een extra signaal dat ik op het juiste pad zit.
Ik keek naar de opkomende zon, genoot enorm van de mensen om mij heen en de toffe muziek. Ik voelde mij extreem blessed. Het meisje uit Finland had iets bekends voor mij, maar ik kon niet goed plaatsen aan wie ze mij deed denken. “You remind me of someone. I will figure out who.” Ineens weet ik het! “You look like Pikachu!” Een cartoon van een tekenfilm van vroeger. We moesten allemaal keihard lachen, omdat de gelijkenis echt te zien was.
In het verdere proces werd ik de evolutie versie van Pikachu, namelijk Raichu, omdat het meisje van Finland en ik zeker wel iets gemeen hadden met elkaar. Zoals de Indiers het omschreven “There is just to much energy stored in such a small body.” Ik ging helemaal stuk van het lachen en ook ik zag deze gelijkenis wel.
Na enkele uren besloten we terug te gaan naar onze guesthouse. Bij het vertrek gooide een van de indische jongens de ondertussen lege waterfles regelrecht de mooie natuur in. “What are you doing?!” schreeuwde het Finse meisje en ik bijna tegelijkertijd. De jongen schrikt “Ah, shit I am sorry. I did not even realise. Its not in my system to trow the carbage in a bin. We trow everything on the streets.” Ik zei – “Oke, but we are not going before we have found that bottle.” Voor ik het wist liepen we alle vier met onze handen vol met vuilnis richting de guesthouse.
Het was een supermooi avontuur en een geweldige herinnering. Een paar weken laten ontving ik een bericht van het Finse meisje waarin ze mij vertelde dat ze onze herinnering voor altijd had vastgelegd, als een boekenlegger in haar leven, op haar arm in de vorm van een tattoo. Ze heeft namelijk veel steun gehad aan de gelijkenis van Pikachu en daarbij het “just to much energy stored in such a small body.”