OPSTELLING MET EEN PAARD
Je hebt paardenmeisjes en je hebt geen paardenmeisjes. Ik behoor tot de categorie ‘geen paardenmeisje’. Ik vond ze groot, heel erg groot. Ik denk dat ik ergens gewoon altijd bang ben geweest voor die beesten.
Omdat ik ondertussen heb geleerd uit mijn comfortzone te stappen en vrijwel met mijzelf heb afgesproken dat alles wat ik eng vind, ik juist moet doen. Want er zijn maar twee smaken in het leven; liefde en angst. Ik kies dus vanaf nu altijd voor ‘liefde’ met tot gevolg dat het onderwerp paarden om het hoekje kwam kijken.
Tijdens mijn reis in Nieuw-Zeeland mijn eerste ontmoeting met paarden volbracht. Hierbij geuit dat ik paarden een tikkeltje eng vind en ik kreeg hierdoor het liefste paard van stal waar voornamelijk hele kleine kinderen op rijden. Qua lengte kan ik zeker door als een heel klein kind en qua innerlijk trouwens ook. Ik vond dit dus een top idee. Het paard heeft zich voorbarig gedragen en ik durfde helemaal ordes te geven en wat met de teugels te spelen. Ik voelde mij een echte Indiana Jones.
Mijn ontgroening met paarden dus gehad. Toch, wist ik dondersgoed waar deze angst vandaan kwam. Paarden zijn namelijk een van de meest spirituele dieren op aarde en hebben een zesde zintuig. Zij scannen de persoon met wie zij te maken krijgen en voelen wat zij voelen. Ben je dus onzeker, kan het paard opstandig worden. Omdat ik mij dus totaal niet zeker voel naast zo een groot dier, en ik wist dat hij wist wat ik wist, heb ik paarden altijd vermeden.
Tot Nieuw-Zeeland en tot deze dag. Want deze dag ging ik namelijk spiegelen met het paard, Maaike. De eigenaresse van Maaike vertelde mij dat paarden mensen beschouwen als hun kudde. Zodra ik mij bevind in de bak waar het paard zich in bevindt, behoor ik tot haar kudde en gaat het paard mij scannen op kracht. Een paard is namelijk een kudde dier en een prooidier. Omdat zij een kudde vormen zijn zij net zo zwak als de zwakste schakel in de kudde. Ik stapte in de bak en Maaike, het paard, zou mij gaan spiegelen. Maaike zou mijn zwakke en sterkte punten spiegelen, omdat zoals eerder gezegd, een paard precies voelt wat jij voelt.
“Maak maar contact met het paard.” – zegt de eigenaresse. Nou daar ging ik. Maaike was wederom ontzettend groot, maar dat vind ik van vrijwel alle paarden. Ik moest eigenlijk contact maken met haar, maar Maaike kwam gelijk naar mij toe toen ik de bak instapte. Ik begon haar te aaien en vervolgens loopt ze zo van me weg. Erg onder de indruk was ze niet van mijn aai kwaliteiten.
Ik loop achter haar aan. Zo makkelijk kwam ze niet van mij af. Ik begin haar nu beter te aaien, doe beter mijn best om contact met haar te maken. De eigenaresse vraagt “loop je altijd achter mensen aan die van je weglopen als je niet krijgt wat je wilt?” Ik kijk haar perplext aan. “Uhm, nu je het zegt, eigenlijk wel en dan doe ik inderdaad nog beter mij best om wel mijn zin te krijgen.”
Meestal lukt mij dit ook wel, zo ook met paard Maaike. Ik aai lange strijken over haar vacht. Ze begint half in slaap te vallen, merk ik. Mijn handen worden pikzwart van het vuil op haar vacht, maar dat geeft niet. Zolang Maaike het maar fijn vindt. De eigenaresse geeft aan dat het paard mij volledig vertrouwt. Maaike is zelfs in ruststand gaan staan. Ik als leek heb geen idee wat het betekent en dit was waarschijnlijk af te lezen van mijn gezicht, want de eigenaresse legt het mij haarfijn uit.
De eigenaresse vertelt door. Omdat een paard een prooidier is, staan ze vrijwel altijd op scherp. Tenzij ze het idee hebben dat iemand over ze waakt, dat ze het idee hebben dat ze worden beschermd. Ze heeft dus het idee dat jij haar wel zult beschermen. Je bent echt een leider – gaat ze verder. Maaike heeft het idee te kunnen relaxen. Ook staat ze er zo enorm relaxt bij, alsof ze heel lekker in haar vel zit. “Zit je momenteel lekker in je vel?” – vraagt de eigenaresse. “Ja, enorm. Ik ben zoveel mooie nieuwe dingen aan het doen en dat geeft mij onwijs veel nieuwe energie en kracht.”
Maaike begint te kauwen op haar bit. De eigenaresse vraagt “ben je veel aan het herkauwen/ herbeleven?” Ik denk na. De afgelopen jaren hebben in het teken gestaan van mijn verleden. Daarnaast heb ik mij onwijs verdiept in familietrauma’s die generatie op generatie worden doorgegeven. Door deze inzichten ben ik al veel dingen aan de weet gekomen en heb ik al veel dingen een plekje kunnen geven of kunnen doorbreken. Ze gaf aan dat het klaar was met herkauwen.
Nu kwam het onderdeel dat ik een stukje met Maaike moest lopen. Ik pakte de teugels vast en begon te trekken. Ze verroer geen vin. Ik begon tegen haar te praten “Oke, ben je er klaar voor Maaike? We gaan een stukje lopen.” Weer geen beweging. “Je hebt geen zin he? Geeft niet hoor als je geen zin hebt. Het is ook warm weer.”
De eigenaresse onderbreekt mij. Het feit dat Maaike niet loopt heeft misschien wel helemaal niets te maken met of ze wel of geen zin heeft. Misschien is er wel iets heel anders aan de hand. Je vult dingen in voor iemand anders. Oei, deze opmerking kwam binnen. Dit doe ik inderdaad.
De eigenaresse gaat verder. Je moet een doel voor ogen hebben. Neem als voorbeeld dat paaltje verderop. Je wilt koste wat het kost naar dat ene paaltje. Voel dat je dat wilt. Ik probeer mij te visualiseren dat ik naar dat dat ene paaltje mijn doel is. Ik begin nerveus te lachen, wanneer ik weer geen beweging in Maaike krijg en ik voor mij zie hoe ik sta te trekken aan die teugels.
“Lach je vaak dingen weg als iets je niet lukt, of als je je ongemakkelijk voelt?” – vraagt de eigenaresse. Wederom had ze het hier weer bij het juiste eind. Ik lach eigenlijk in iedere situatie. Als ik zenuwachtig ben, als ik pijn heb, als ik mij ongemakkelijk voel.
Je moet het echt willen Amy. Echt naar dat ene paaltje willen en ervan overtuigd zijn dat je die gaat halen. Visualiseer dat paaltje als een groot doel voor jezelf. Ik ging nadenken. Wat is op dit moment eigenlijk mijn doel? Ik wist het even niet. Op persoonlijk vlak had ik even geen doel. Het paaltje werd mijn doel! Verstomd verbaasd was ik toen Maaike ineens met mij mee liep naar het paaltje.
De eigenaresse vertelde mij “Je bent al super ver en er staat een heel sterk persoon, een echter leider. Je zal een goede leider zijn, omdat je alles in overleg doet, in samenspraak.” Ze zei dit omdat ik steeds bevestiging aan het paard vroeg. “Voelen mensen zich snel bij jou op hun gemak?” – vraagt ze. “Ja ik denk het wel, mensen vertellen mij wel vaak veel.” “Daar moet je iets mee doen. Dat wordt jouw persoonlijke en nieuwe doel.” Ik vond het een mooie omschrijving. Tot op de dag van vandaag ben ik mij er enorm van bewust als ik weer dingen invul voor andere mensen. Ook ben ik mij ervan bewust dat het hebben van een doel heel belangrijk is. Anders leef je nergens naar toe en weet je nooit of je je doel behaald hebt ja of nee.
Wil je ook een opstelling ervaren met het paard Maaike? Klik hier.