Painting by: Autumn Sky ART
CACAOCEREMONIE
Ik loop een mooi cafétje binnen om te lunchen. Op dat moment zie ik een poster hangen op de muur van het café. “India meets Mexico” staat er. “Cacao ceremony with fullmoon.”
Ah wauw, hier heb ik nou echt heel veel zin in. Ik kijk naar de datum en zie staan “12 december tijdens volle maan.” De volle maan staat voor transformatie en oude dingen loslaten. Daarnaast is het de laatste volle maan van dit jaar. Ik sta hier even bij stil. JEZUS 2019 alweer bijna afgelopen. Het is voorbijgevlogen. JEZUS, mijn reis,.. ik ben al over de helft. Ook die is voorbijgevlogen.
Wat was dit ontzettend gaaf, zwaar, leuk, leerzaam, gezellig en ga zo maar door. Ik heb zoveel aan deze reis gehad en het einde van deel 1 is inzicht. Deze Cacaoceremonie komt dus precies op het juiste moment.
Ik heb in Nederland al een paar keer een cacaoceremonie bijgewoond en ik vind het nog iedere keer superleuk. Ik vraag mijn reisvriendjes of ze mij vergezellen naar deze mooie ceremonie. Ze stemmen in. We gaan met ze drieën die kant op. Tenminste dat was het idee.
Op de dag van de ceremonie hebben beide mijn reisvrienden geen zin. Ik besluit steevast heen te gaan. Dan maar in mijn eentje. Alhoewel, ‘alleen zijn we nooit’ – heeft mijn oma mij geleerd.
De locatie was prachtig! Een mooie ceremoniële plek aan de Ganga in Rishikesh. De ceremonie werd gehouden door vijf mensen; 3 mannen en 2 vrouwen. Alle vijf konden ze muziek maken. Ik ben altijd zo dankbaar voor de mensen die muziek kunnen maken.
Er was ongeveer 40 man op af gekomen. Allemaal met een andere nationaliteit. Er volgt een prachtige openingsmeditatie en ineens besef ik mij dat ik hier gewoon in mijn eentje zit. Wat mans! Ineens besef ik alle nieuwe dingen die ik het afgelopen jaar heb geleerd. Vorig jaar wist ik niet eens dat er zulke ceremonies bestonden. Nu, een jaar later, ben ik er al naar meerdere geweest and so on. Ik voel mij enorm krachtig en vooral heel trots op mijzelf.
During the ceremonie vertelt de ceremonieleider hoe cacao is gevonden en op welke manier het als medicijn dient. Pure cacao is namelijk ontzettend gezond, vol aan ijzer, magnesium en allerlei vitamines. Cacao verhoogt de doorbloeding en door deze purification heeft het een positieve werking op de mind, body and soul.
Omdat het in een ceremoniële manier wordt gedaan komt er nog meer positieve kracht en energie aan te pas. De mensen zijn blij, iedereen is daar met hetzelfde doel; genieten en in de naam van liefde. De kopjes cacao werden doorgegeven en iedereen die een kopje in zijn handen krijgt gedrukt zegt een mooie wens voor de persoon wie uiteindelijk de gelukkige eigenaar zal zijn. De muziek brengt de heling en purification naar nog een hoger level.
Ik krijg een kopje cacao in mijn handen gedrukt “Ik wens jou al het geluk, liefde, kracht, genezing, groei in de hele wereld. Dat je alles mag bereiken wat je wilt bereiken.” – zeg ik met mijn gezicht in het kopje gericht en geef het kopje door aan de persoon naast mij. Ik zie hoe de persoon naast mijn zijn hoofd buigt en ook even een mooie spreuk loslaat in het kopje cacao. “Tjoh, wat een geluk voor degene die dit kopje cacao gaat ontvangen, wetende dat ik precies zo een soort kopje cacao ga ontvangen met de mooiste wensen van deze lieve mensen.
Wanneer iedereen een kopje cacao in zijn handen heeft, krijgen we een moment voor onszelf, voor onze eigen intentie. Ik denk na. Deze reis is zo magisch voor mij geweest. Alles volgde elkaar op. Alsof ik op een luchtbedje wat zit te dobberen op een stromende rivier en ik tegen de een na de andere steen op bots. De stenen in dit verhaal zijn de talloze mooie ervaringen die ik hier heb meegemaakt. Zo ook deze cacaoceremonie die precies op het juiste moment komt, die mij nog meer bevestiging geeft dat ik op het juiste pad zit. PROOST en ik drink met een volle teug mijn cacao op.
In het midden is een klein kampvuur gebouwd. Ik kijk naar het vuur, klap hard in mijn handen op de beat van de muziek die de ceremoniemeesters maken. Mensen beginnen te dansen. Ik sta op, besluit ook wat danspassen te wagen. Ik voel dat ik iets in het vuur wil gooien. Een bepaalde intentie waarmee ik alles wat mij niet meer dient loslaat. Dat is tenslotte waar de volle maan voor staat, TRANSFORMATIE en het loslaten van oude troep. Ik raap een herfstblaadje op van de grond. Dit wordt “de oude troep” die ik voor eens en altijd loslaat en laat transformeren. Ik neem een momentje voor mijn intentie en gooi het in het vuur. Ik zie hoe het vuur langzaam het blaadje opeet. Het vuur laat niets meer heel van het blaadje. Het vuur laat niets meer heel van ‘mijn oude troep’.
Wat zijn dit soort ceremonies toch ook prachtig! – denk ik als ik vol genoegen kijk naar mij verschrompelde oude troep en de mooie genietende mensen. Ik word betoverd door een vrouw in het wit. Ze is prachtig en straalt zo een lieve energie uit. Wat een mooie mensen bestaan er ook op de wereld. Ze ziet mij kijken en lacht. Ze komt naar me toe en pakt me stevig vast. Ik voel hoe ze met haar handen door mijn haren kriebelt. Precies zoals mijn oma altijd deed. “Oma, je hebt gelijk. We zijn nooit alleen.” Als ze mij weer loslaat kijk ik haar aan. Ze lacht lief. Er zijn verder geen woorden nodig. We dansen beiden weer verder, ieder onze eigen kant op.
Ik vermaak mij kostelijk en zing met volle borst de liederen mee. “Ancient mother I hear you calling, Ancient mother I hear your song, Ancient mother I hear your laughter, Ancient mother I taste your tears.” – wordt er gezongen. Het heeft een magisch effect op mij. Ik voel mij zo enorm gesteund door alles wat ik de laatste jaren heb meegemaakt. “Ancient mother I hear you calling, Ancient mother I hear you song.”– zing ik met volle borst mee.
De tekst van dit liedje raakt mij. Ik voel dat zich tranen in mijn ogen vormen. “Ancient mother I taste your tears.” Het liedje gaat door merg en been. Ik voel enorm het verdriet van onze moeder natuur. Dat het zo slecht gaat met de natuur en de mooie dieren waar wij de wereld mee delen. Ik zit in Rishikesh en ik kijk uit over een van de weinige ongerepte natuur dat er nog op deze aardbol bestaat. Alles is overgenomen door de mens. Zo intens blij ik mij voelde toen ik hoorde dat ‘echte’ wilde dieren, zoals tijgers, olifanten etc aan de andere kant van de Ganga af en toe te zien zijn wanneer ze een slokje water komen halen. TRIEST. Het is gewoon triest dat dit iets bijzonders is. Dat ik hier zo blij van wordt. Dat ik uitkijk over de bergen, over de jungle wetende dat dit een van de weinige stukjes natuur is waar dieren nog echt dier kunnen zijn.
Daarnaast de mensheid, zo afgesloten. Van elkaar, van de natuur, van de essentie van leven. Iedereen zo verslaafd aan dingen buiten onszelf. De Westerse wereld zo rijk als wat, maar zo ontzettend afgesloten. Het Oosten, koste wat het kost net zoveel macht en vooral geld willen hebben die het Westen ook heeft. Dan maar de boel platbranden, zodat ook wij grote gebouwen kunnen neerzetten. Zodat ook wij meer geld kunnen verdienen. Zodat ook wij meer macht hebben.
Het Westen die daar zijn mening weer klaar voor heeft staan. Het Westen die van de daken schreeuwt dat het Oosten gek geworden is wanneer ze alles platbranden, terwijl wij ooit precies hetzelfde hebben gedaan. Die mooie wezens hebben ooit ook in het Westen geleefd als ‘echte wilde dieren’. Wij waren ooit ook ‘de longen’ van de aarde.
Maar onze welvaart delen met het Oosten om alles gelijk te maken, zodat niemand meer die welvaart hoeft na te streven, dat gebeurt niet. Maar wel oordelen dat zij niet mogen nastreven wat wij ooit allemaal hebben nagestreefd. Het is in en in triest.
Zo ‘lost’ als we met ze alle zijn. Waarbij zelfs sommige zo blind, dat ze zichzelf nog nooit iets hebben afgevraagd met betrekking tot dit onderwerp. Of zelfs hardop durven te zeggen “het boeit me niet.” Het is in en in triest.
We zijn een battle aan het voeren, voornamelijk in ons hoofd, alleen waar niemand wat van weet. Want stel je voor wat andere hiervan zullen vinden. Het is in en in triest.
Ik word emotioneel. Het liedje brengt veel teweeg bij me. Ik laat mijn tranen er zijn. Ik schaam mij diep. Ik schaam mij omdat ik onderdeel ben van dit geheel. Ook ik ben verslaafd aan dingen buiten mijzelf. Ook ik werk niet mee om deze plek een mooiere plek te maken. Ook ik douche te lang. Ook ik koop veel spullen die ik niet nodig heb. Ook ik maak enorm veel gebruik van wifi en andere zieke stralingen die invloed hebben op mens, dier en natuur. Ik schaam mij diep. Ook ik ben in en in triest.
“Het spijt mij moeder natuur.” Ondanks dit alles weet ik dat moeder natuur mij steunt in alles wat ik maar wil beleven. Alles is liefde. Het echte daadwerkelijk voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde is de liefde van moeder natuur.
Tja, wat een (cacao)ceremonie wel niet teweeg kan brengen. Bewustzijn. Van hele mooie dingen, maar ook zeker hele zware dingen. Het hoort er allemaal bij. Het is hier een mooie en interessante speeltuin, maar we moeten wel wakker zijn om het bewust mee te maken.