MIJN (SPIRITUELE) ONTDEKKINGSREIS

“Amy hoe kom jij toch bij al deze dingen? Waar ben jij dit pad begonnen?” – word mij geregeld gevraagd.

Het antwoord is simpel. Ik zeg volmondig 'Ja' tegen alle (nieuwe) dingen die op een vage of concrete manier op mijn pad komen. Ik ben ergens gaandeweg in de rivier van bewustzijn gesprongen en ik word meegevoerd van het ene in het andere avontuur. Zo voelt het.

Wel heb ik daarvoor eerst mijn veilige comfortzone en beperkende gedachtes los moeten laten. Maar als je eenmaal gesprongen bent, dient het ene avontuur na het andere zich aan. Mijn avonturen vallen als een spinnenweb samen, allemaal gelinkt aan elkaar. Deze avonturen brengen mij steeds verder op dit fantastische pad. Ik wil dan ook alles ervaren!

QUARTERLIFECRISIS

En dat is zeker wel eens anders geweest. Ik vond die comfortzone heerlijk. Ik werd op een harde manier uit die comfortzone geduwd. Het begint voornamelijk op mijn 27^ste verjaardag. Jankend sta ik op. “Jezus wat is dit verschrikkelijk. Ik ben gewoon AL 27 jaar. En wat heb ik nu eigenlijk bereikt?!”– zeg ik huilend tegen mijn ex vriend die op de een of andere manier toch weer bij mij was beland die avond ervoor. Ik ga verder - “Ik heb geen baan, geen school en tussen ons is het ook helemaal kut verlopen.” Ik voel verdriet en wanhoop tegelijkertijd.

Het enige lichtpuntje is het behalen van mijn Rechtenstudie. Toch komt het erop neer dat ik van een heel druk bestaan ineens niets meer om handen heb. Ik zit letterlijk thuis, in mijn eentje, met al mijn verdriet. Het voelt alsof ik de boot heb gemist. Ook begin ik mijzelf een steeds minder leuk mens te vinden. Eigenschappen die ik heb keur ik af en begin ik zelfs te haten. (Achteraf begreep ik dat ik destijds in de welbekende quarterlifecrisis zat).

Enkele weken later zit ik nog steeds op diezelfde plek op de bank en heb ik nog net geen doorligplekken ontwikkeld.  Ik kijk om mij heen en besef dat ik naast het feit dat ik niks om handen heb ook heel veel vrijheid heb. Alles komt namelijk met een positieve kant en een negatieve kant. Yin/yang. Het positieve van deze hele kut situatie is dat ik zo weg kan gaan.

“Fuck it! Ik ga op wereldreis.”

WERELDREIS

“Ik ga op wereldreis!” zeg ik tegen mijn vriendinnen. “Waar ga je heen?” “Geen idee!” “Voor hoelang?” “Geen idee”. Verder dan deze random uiting van mijn brainfart kwam ik niet. Maar omdat ik het tegen aan aantal vriendinnen had gezegd, bleven mijn vriendinnen ernaar vragen. Bloedirritant vond ik het, wetende dat ik eigenlijk schijtbang was. Ik was nog nooit langer op vakantie geweest dan twee weken en nog nooit buiten Europa. “Ik op wereldreis? Je hebt weer een veel te grote mond, Amy” - dacht ik.

Maar toch werkte het. Ik pakte mijn laptop erbij. Oké, waar zou ik dan naartoe willen. Australië, en daar dan werken. Waar nog meer? Nieuw-Zeeland. Mijn moeder vond het niks, en al helemaal toen ik Azië er ook nog bij had verzonnen. Mijn vader moest even wennen aan het idee maar zei al snel “Je moet gaan Amy.”

Een paar weken later drukte ik toch op die betaalknop op de website van de vliegmaatschappij en mijn ticket naar Azië was geboekt. Een week voor mijn vertrek kon ik alleen maar huilen. Ik was als de dood. Eenmaal op het vliegveld aangekomen is het niet veel beter. Mijn familie is mee om mij uit te zwaaien. Ik? Ik kon alleen maar huilen. “Waarom moet ik dit van mezelf?” – dacht ik. Mijn zus had dat blijkbaar door en zegt - “Je hoeft niet he Amy. Je kan nog terug.” “Nee, ik weet dat ik deze stap moet zetten”. – zeg ik grootmoedig terug. Ik recht mijn rug, maak me groot (in hoeverre ik mij groot kan maken) en met knikkende knieën en klotsende oksels stap ik dat vliegtuig in.

Voor ik het weet zet ik bijna een jaar later weer voetstappen op Nederlandse bodem. Ik heb doorgezet! Mijn wereldreis was fantastisch! Alle clichés over reizen zijn waar. Je komt jezelf tegen. Je leert nieuwe culturen waardoor je wereld wordt verbreed. En het allerbelangrijkste, de eigenschappen die ik zo aan mijzelf haatte, werden op mijn reis door mijn reisvrienden juist enorm gewaardeerd. Ik trok zelfs mensen aan met die - in mijn ogen - verschrikkelijke eigenschappen. Deze verschrikkelijke eigenschappen waren veranderd in mijn krachtige eigenschappen waardoor ik weer een stukje meer van mezelf ben gaan houden.

OVERLIJDEN VAN OPA

Een half jaar later ligt mijn opa op sterven. Eén van zijn laatste woorden zijn “Ik heb een kutleven gehad. Echt een kutleven!" Ik schrik van deze woorden. "Hoe kan je nou 79 jaar als kut hebben ervaren?" – denk ik.

Tijdens het proces van doodgaan zie ik mijn opa strugglen. Hij heeft spijt. Enorm veel spijt. Spijt voor alle dingen die hij niet heeft gedaan, omdat hij die niet heeft gedurfd. Angst was de leidraad in het leven van mijn opa. Pas tijdens het doodgaan beseft hij zich dat. En toen was het te laat. 

Deze ervaring heeft ervoor gezorgd dat ik nooit zo wil eindigen als mijn opa. Ik wil alles in het leven ervaren, wat er te ervaren valt. Zelfs als ik daar in eerste instantie ‘bang’ voor ben. Waarom zou bang zijn een reden zijn om iets niet te doen?

AYAHUASCA

Een paar weken later vraagt een vriendin aan mij of ik met haar Ayahuasca ga doen. Terwijl ik geen idee heb wat Ayahuasca is, stem ik in. Ik ben al overgehaald bij de woorden ‘innerlijke reis’ en ‘psychedelic’. Ik had tenslotte wel weer zin in een nieuw, leip avontuur.

“Amy, je bent een kanaal, je bent een medium.” – zegt de sjamaan tijdens mijn eerste Ayahuasca experience. Ik zit nog steeds in elkaar gezakt, alles bij elkaar te huilen met mijn emmertje in mijn armen, ontroostbaar, omdat ik voor het eerst een heel concreet gesprek heb gevoerd met mijn overleden broer; Arjan. Ik begin hevig ‘ja’ te knikken met mijn hoofd. “Dit heb ik eigenlijk altijd al geweten.” – antwoord ik.

Ik weet dat ik door dit avontuur wordt aangespoord om mijn hoog gevoeligheid verder te ontwikkelen, maar waar begin ik in godsnaam?

SPIRITUELE ONTDEKKINGSREIS

Ik kom steeds meer te weten over spiritualiteit en stuit tegen steeds meer ‘vage’ maar super interessante dingen aan. Ik merk dat ik alles leuk vind. Zo onderga ik een Opstelling met een paard (energiewerk), een Kambosessie (kikker gif) en een Zweethutceremonie. Allemaal stuk voor stuk toffe en leerzame avonturen die mij steeds verder brengen in contact met mijzelf.

Zo ook neemt een vriendin mij voor mijn 29^ste verjaardag mee naar weekendfestival. Het festival ziet er fantastisch uit. Eenmaal op de dansvloer komt er een jongen naar ons toe. “Wat je jullie sterrenbeeld?”- vraagt deze jongen. Bij het antwoord geven van deze vraag, geeft hij aan dat het nooit zou werken tussen ons en hij verdwijnt weer de menigte in. Ik schiet samen met mijn vriendin keihard in de lach.

We kwamen al snel tot de conclusie dat we op een spiritueel festival terecht waren gekomen. Mijn vriendin die totaal niet spiritueel is, keek vol ongeloof om zich heen. “Tja, je staat met allemaal Amy’s op een festival. Maak je borst maar nat”- begin ik de grappen. 

Om klokslag 0:00 geeft deze - niet spirituele - vriendin mij mijn verjaardagscadeau. Het zijn tarotkaarten. Ik kijk haar aan “Oef, weet je wat dit zijn?” Ze had geen idee. “Iets met kaarten toch?” Ik ga stuk van het lachen, wetende dat het lezen van tarotkaarten heel moeilijk is, maar blijkbaar moet ik hier dus iets mee. Ik geef mijn vriendin een dikke knuffel voor dit mooie, maar uitdagende cadeau.

TAROT

Dus mijn avontuur naar het ontdekken van de Tarotwereld is officieel begonnen. Ik ga naar mijn favoriete spirituele winkeltje om een tarotboek te halen en ik zie ineens dat er eens in de zoveel tijd een tarotlezer readings geeft. Ik vraag naar de eerstvolgende datum. “Die is helaas helemaal volgeboekt.” – zegt de winkelmedewerkster. Ik baal als een stekker, maar ik geef mijn nummer voor het geval er iemand uitvalt. Je raadt het al. Een avond voor de betreffende datum krijg ik bericht dat er iemand is uitgevallen en of ik nog wil.

Eenmaal bij de tarotlezer vraagt hij of ik vragen heb. “Nee, laat maar zien wat ik moet zien.” – antwoord ik. Hij legt de een na de andere kaart neer op tafel en begint te vertellen. Hij zegt - “Je zegt dat je geen vraag hebt, maar ik zie echt alleen maar vraagtekens om je heen. Je wilt alles ontrafelen en ontdekken en des te verder je komt, des te meer vragen je hebt.” Ik moet lachen. Ergens is dat zeker het geval. Ik vind ontdekken heerlijk, neem niets voor waar aan en stel overal vraagtekens bij. Ik wil alles zelf leren, zien, voelen, proeven, ervaren.

Hij gaat verder “De huidige baan die je nu hebt past niet bij je. Ook zie ik dat je omgeving geen idee heeft waar je nou eigenlijk allemaal mee bezig bent. Je wordt niet begrepen, maar je moet doorzetten. Je moet doorgaan en gedurende dit pad word je begeleid door je oma Nellie. Ze wijst dingen voor je aan.”

Ook geeft hij aan dat ik alles moet opschrijven. “Schrijf op wat je bezighoudt, wat je wilt leren, waar je meer over te weten wilt komen en wat je allemaal ervaart.”

Zwaar onder de indruk van de reading fiets ik weer richting huis. Onderweg passeer ik een boekenwinkel. Ik stop, loop naar binnen en koop het grootste schrift dat ik kan vinden. Dit wordt mijn “Amy’s ervaringen, intuitie, dromen en ideeen” boek. Ook plan ik dagen in die ik omdoop tot “Amy dagen”. Op deze dagen ga ik alleen maar dingen doen die ik tof vind en waar ik zin in heb, alleen.

NELLIE

Een Amydag is aangebroken en ik ben onderweg naar een spirituele beurs. Eenmaal binnen komt er gelijk een vrouw naar mij toe. “Ik ben jouw Tomtom.” - zegt ze. Ik lach naar haar “Ik ben net binnen. Ik ga nog even rondkijken, maar misschien komen we elkaar weer tegen.” – antwoord ik terwijl ik verder de zaal in loop.

Toch laten de woorden “Ik ben jouw Tomtom” mij niet meer los. De woorden blijven zich herhalen in mijn gedachten. Ik weet dat ik hierop moet reageren en haar mijn Tomtom moet laten zijn.

De vrouw van ongeveer eind 60 heeft een onwijs lieve uitstraling. Voor ik het weet begint ze te vertellen en ik kon duidelijk aan haar zien dat ze aan het channelen was. Ze begint meteen over mijn overleden broer. “Je broer is dichterbij dan je denkt en hij is je enorm dankbaar, omdat hij via jou het aardse bestaan een beetje ervaart.” – zegt ze. 

Ook geeft ze aan dat mensen in mijn verleden over mijn grens heen zijn gegaan en dat ik mijn grenzen beter moet vaststellen. Hier heeft ze gelijk in, maar wat zijn eigenlijk mijn grenzen? Wanneer is iemand echt te ver gegaan bij mij? Ik kan het zo 1,2,3 niet bedenken.

Ze geeft aan dat wanneer ik weer een volgende reis ga maken ik alles wat niet meer bij mij hoort, ik of in Nederland of in een willekeurig ander land mag achterlaten. “De Amy uit het verleden bestaat niet meer. Eigenlijk ben je al niet meer de Amy van gisteren. Wel ben je gevormd wie je nu bent door de lessen uit het verleden. De lessen vormen een grote, zware ketting, waarbij iedere les een schakel is. De ketting van jouw leven. Een schakel ertussenuit halen – omdat je die les liever wilt vergeten - zou betekenen dat de ketting kapotgaat. Wel kan je de grote, zware ketting gewoon verplaatsen en achter je neerleggen zodat hij niet meer voor je voeten ligt en de kans bestaat dat je eroverheen struikelt.” – gaat ze verder.

Tot slot mag ik nog een kaartje trekken. “Twijfel niet zo, ga het ervaren.” - staat er op het kaartje. “Dit kaartje mag je houden, hopelijk geeft het dat extra steuntje in de rug als je dat nodig hebt.” – zegt ze. Ze had gelijk. Dit kaartje, deze woorden, hebben mij tot de dag van vandaag geholpen om nieuwe dingen altijd te doen, zodat ik het voor mijzelf kan ervaren.

Naast deze toffe reading, schrijft ze ook de mooiste gedichten. Ik koop een gedichten boekje en zie tot mijn verbazing dat deze vrouw Nellie heet. Ineens denk ik aan de Tarotlezer die mij vertelde dat mijn oma dingen voor mij aanwijst. Ik moet lachen vanbinnen, wetende dat niet alleen deze Nellie mijn Tomtom was, maar mijn lieve oma Nellie ook even liet weten dat ze mijn Tomtom is.

Gedurende deze ontdekkingsreis ben ik meerdere keren een Nellie tegen het lijf gelopen. Op cursussen of workshops. Zo ook bij de verdere ontwikkeling naar het leren van de Tarot. Op internet ben ik een geschikte cursus aan het zoeken. Ik stuit op een mooie Tarotcursus, maar zie dat de aanbieding voor de cursus net afgelopen is. “SHIT!” Toch besluit ik deze vrouw een email te sturen waarin ik vraag of ik de cursus evengoed nog mag volgen voor de prijs van de aanbieding. “Ja tuurlijk, groetjes Nellie.” - antwoord zij.  Weer een Nellie. “Yes, I am on the right track.”

TWEEDE WERELDREIS

Naast het bijwonen van verschillende spirituele evenementen en het volgen van verschillende cursussen lees ik ook heel veel spirituele boeken. Eén van deze boeken is ‘KI, de kracht van binnenuit’. Het is een boek die vertelt over onze innerlijke lifeforce. Oftewel onze Kundalini energie.

Een onwijs mooi boek die zich volledig afspeelt in Nepal. Nepal wordt geweldig omschreven in het boek en omdat ik al eerder de sprong heb durven wagen om een wereldreis te maken, is een tweede zelfde soort sprong meteen een stuk makkelijker. Als je eenmaal stapje voor stapje uit die comfortzone stapt, worden de stappen om dat weer te doen steeds makkelijker.

De eerste stap, zeg maar gerust sprong, is het moeilijkste.

NEPAL

Kortom; Ik moest en zou naar Nepal. Ik pakte een post-it en een pen en schreef met grote letters ‘NEPAL’ op. Vervolgens plakte ik de post-it op de muur in de gang, wetende dat ik daar iedere dag diverse keren langsloop en dus iedere keer wordt herinnerd aan mijn nieuwe plan voor een nieuw avontuur.

En net als bij mijn vorige reis, vertel ik het tegen mijn vriendinnen. Op deze manier woekert het plan niet alleen vanbinnen, maar wordt het geuit naar de buitenwereld en gaat het echt leven.

Ik bel een vriendin op en zeg “Ik ga naar Nepal.” Ze zegt “Wat gaaf. Ik heb een vriend die organiseert zo een soort reis die jij voor ogen hebt.” Ik geloof niet in toeval en ik heb gelijk contact opgenomen met deze jongen. Hij omschreef de reis zo mooi en ik was om. Het enige dat ik daarvoor moest doen was mijn baan opzeggen. Spannend? Zeker! Maar ik voelde aan alles dat ik dit moest doen. 

Voor ik het wist zat ik in het vliegtuig naar Nepal met deze vriend en de organisatie die hij had opgezet, namelijk A neverending Journey. Deze ervaring was geweldig en heel anders dan mijn eerste reis omdat ik deze reis met meerdere Nederlanders heb ervaren, in plaats van alleen.

Nepal was net zo geweldig als omschreven in het boek. Diverse keren heb ik vol ongeloof en met tranen in mijn ogen naar de bizar mooie natuur gekeken. Nepal is verre van mijn favoriete land en de hike een echte grote challenge.

INDIA

Wel vind ik alleen reizen nog steeds uitdagender en leer je meer over jezelf dan bij een georganiseerde gezamenlijke reis. Maar het is een mooi opstapje naar de vervolgstap om ooit alleen te reizen. Dus na mijn avonturen in Nepal vlieg ik door naar India om daar vervolgens nog twee maanden alleen te reizen. Mijn voornaamste doel om naar India te gaan is het doen van een Stilte Vipassana. Een Stilte Vipassana is een meditatie van 10 dagen. Ik had hier ziek toffe verhalen over gehoord en ik wilde leren mediteren. Mijn interesse in het ervaren van een Stilte Vipassana was dus flink aangewakkerd. Ik moest en zou dit een keer ervaren!

Eenmaal aangekomen in India is het flink slikken. Ik had mijzelf weer eens compleet voor de leeuwen gegooid. India is een druk land. Overal waar je kijkt gebeurt iets. Overal ligt vuilnis en overal zie je zwerfhonden, koeien en zwervers bedelen om geld. Ik moet flink schakelen om het ‘mooie’ in dit land te zien. Helemaal na de mooie natuur van de Himalaya in Nepal.

In Goa, the partyplace van India, voel ik mij eindelijk weer een beetje op mijn gemak. Het hostel waar ik verblijf is gezellig en ik heb lieve reisvrienden ontmoet. Het is een gezellige avond. Op een gegeven moment komt er een local binnen en naast mij zitten. Hij begint te vertellen over zijn werk. Hij werkt met energie en is energyhealer. Ik vind het bloedinteressant wat hij vertelt en ik hang aan zijn lippen.

Op gegeven moment zegt hij "Why am I the one talking, you already know you can do the same thing right? You are the guru of us both." BAM. Daar word ik weer even wakker geschud. 

Het afgelopen jaar leer ik steeds meer mensen kennen die aangeven dat ze zijn afgekomen op de energie die ik uitstraal. “Wat heb jij een sterke - fijne - blije - pure - energie.” In plaats van “Hey, wat ben jij een gezellige chick.”

Ooit op een verjaardag zei iemand "Ja, Amy je merkt het gewoon gelijk zodra jij de kamer binnen loopt. De kamer wordt gevuld met jouw energie." Ik wist toen nog niet hoe ik dat moest opvatten. Was dit negatief? Nam ik te veel ruimte in? Helaas was ik toen nog niet zo zeker van mijzelf, dat ik deze opmerking gelijk negatief opvatte. Een uitmuntend voorbeeld voor de cursus cognitieve gedragstherapie, zeg maar.

Ik werd mij steeds meer bewust van de hoeveelheid energie die ik heb. Ik heb altijd al veel energie gehad en het labeltje ADHD staat ook op mijn voorhoofd. Ik heb wel altijd gevoeld dat ik genoeg energie heb om te delen met mensen.

BAD EXPERIENCE

De ‘signs’ stoppen hierbij niet. In mijn volgende avontuur waar ik psychedelics neem met mijn reisvrienden in Hampi wordt mijn sjamanistische energie benoemd. Ook iets wat ik meerdere keren tijdens het doen van psychedelics heb gehoord.

Het is een toffe ervaring, maar zoals iedere toffe ervaring zijn er helaas ook minder toffe ervaringen. Ik sta op de bus te wachten om mijn weg te vervolgen naar de locatie waar de Stilte Vipassana wordt georganiseerd en ineens word ik omcirkeld door een stuk of 6 a 7 Indische jongens.

Ik heb geen bereik, het is pikkedonker, ik ben alleen en ik kan geen kant op met mijn bepakking van een grote backpack achterop mijn rug en een daypack voor op mijn borst. Ik word mij ervan bewust dat ik ‘te gemakzuchtig’ ben geweest. “Je bent niet in Nederland Amy. Sommige dingen kunnen gewoon niet in India, zoals het savonds alleen reizen als vrouw.” – hoor ik in mijn gedachte.

Tot mijn grote opluchting komt mijn bus aangereden. Ik spring nog in een half rijdende bus, wetende dat ik op een haartje na de dans ben ontsprongen. Ik besef mij dat ik gewaarschuwd ben en word aangespoord meer verantwoordelijkheid te nemen tijdens mijn reis. Logisch nadenken.

STILTE VIPASSANA

Mijn Stilte vipassana is aangebroken. Gelukkig, want nu heb ik alle tijd om deze intense ervaring te verwerken. 10 dagen om precies te zijn. 10 dagen lang alleen maar mediteren. Tijdens een Stilte Vipassana mag je niet praten, niet schrijven, niet lezen en zelfs het hebben van oogcontact is uit den boze. Ik, die nog nooit had gemediteerd, sprong weer eens met twee volle benen in dit avontuur.

De Stilte Vipassana is één van de gekste, lijpste, tofste, maar zeker ook zwaarste dingen die ik ooit in mijn leven heb gedaan. En dat terwijl je alleen maar zit, met jezelf en niemand anders.

Een Stilte Vipassana is een grote aanrader. Zie hier de officiële website voor het bijwonen van een Stilte Vipassana over de hele wereld.

Terwijl ik in kleermakerszit, dag in dag uit, van 0430 tot 2100, 10 dagen lang, zit, sta ik versteld van de ‘stukken’ die voorbijkomen in mijn gedachten. Bloed interessant. De gedachtes gaan door in mijn dromen en ik voel enorm veel healing gedurende deze langste 10 dagen uit mijn leven.  

Ook ontstaat het idee voor het opstarten van een eigen onderneming. Ik voel dat ik mijn ervaringen met de wereld wil delen. Ik wil schrijven en informatie op een nuchtere manier overbrengen, zodat zelfs het meest ‘vage’ en ‘spirituele’ onderwerp, logisch en begrijpend is.

Ik voel dat ik deze informatie op een speelse manier wil overbrengen zodat mensen bewust of onbewust met de wetten van de natuur leren spelen.

RISHIKESH

Na de Stilte Vipassana begin ik gelijk met schrijven. Het ene na het andere verhaal zet ik op papier in mijn ‘Amy’s dromen, ideeen, intuitie boek’.

Ik zit bijna op het einde van mijn reis en de heimwee is behoorlijk aanwezig. Ook merk ik dat ik bang ben geworden alleen over straat te gaan, na mijn laatste negatieve ervaring. Ik vertrek naar mijn laatste bestemming, Rishikesh.

Rishikesh staat bekend als het walhalla van spiritualiteit. My place to be dus. Eenmaal aangekomen word ik overspoeld met de lieve, genietende, zachte en vooral blije mensen. Op iedere hoek van de straat wordt een workshop of cursus aangeboden. Rishikesh bevindt zich tegen de Himalaya aan en ligt aan de Ganga (de meest spirituele rivier ter wereld). De energie in Rishikesh is anders dan iedere andere plaats in India. Ik voel mij eindelijk weer helemaal op mijn gemak en veilig.  

MEDIUM

In Rishikesh kom ik in aanraking met een tarotlezeres. Ondertussen was ik tijdens mijn reis nog steeds druk bezig met het leren van de Tarot. Ze vroeg of ik een vraag had voor de Tarot.

“Ik wil eigenlijk wel weten of het pad van de spiritualiteit, mijn pad is. Moet ik mij nog meer verdiepen in de spiritualiteit en dit naar de buitenwereld brengen?” – vraag ik. Ze kijkt mij aan en zegt “Als ik jou nu vertel dat dat niet het geval is. Dat het spirituele pad niet voor jou is weggelegd. Stop je er dan mee?”

Dit antwoord slaat in als een bom. Inderdaad voel ik aan alles dat het niet heel veel uitmaakt of zij gaat zeggen dat het pad van spiritualiteit niet voor mij is weggelegd. Ik ga toch wel door!

“Als jij voelt dat dit bij jou hoort, zet dan door. Ondanks wat andere ervan vinden.” – zegt ze. En ze heeft groot gelijk natuurlijk!

Verder vertelt ze mij dat mijn 4^e en 2^e chakra’s geblokkeerd zijn en dat ik meer aan Panayama, Kundalini, Ecstatic dance en Chanten moet doen. Ik - als leek - weet niet eens wat deze woorden betekenen, maar schrijf braaf haar tips op.

KUNDALINI

Na de reading loop ik terug naar mijn hostel. In mijn dorm is een nieuw meisje gearriveerd. “Hey I’m Stephanie from Alaska. Who are you?” Het meisje heeft een echte reisvibe om zich heen. Het klikt meteen en we gaan samen op pad om Rishikesh verder te ontdekken.

Ik vertel haar over mijn ervaring met de tarotlezeres. Stephanie geeft aan dat zij alle termen, die de tarotlezers als tips had opgenoemd, wel kent en mij dolgraag wil meenemen in de wereld van Pranayama, Kundalini, Ecstatic dance en Chanten. Ik voel weerstand, wetende dat ik het stiekem gewoon hartstikke spannend vind, maar ik laat mij meevoeren in deze rivier en verzet mij niet.

We gaan naar het strand om daar nog even maximaal aan de Ganga te chillen. Stephanie wordt gebeld door haar moeder en loopt even wat verder weg. Terwijl ik over de Ganga uitkijk, pak ik mijn tarotkaarten erbij. “Gaat Kundalini en Pranayama enz. mij echt helpen om mijn blokkades op te lossen?” – vraag ik aan de tarot. Ik pak twee kaarten. Het zijn de twee vrolijkste en positiefste kaarten van het deck met betrekking tot gevoelens en emoties. Ik moet lachen, wetende dat ik een duidelijk antwoord heb gekregen.

Op dat moment zie ik een jongen het strand oplopen. Zie ik dit nou goed? Komt hij echt regelrecht mijn kant op? Ik merk dat ik een beetje ongemakkelijk wordt. “Hey, are that tarotcards? Can you give me a reading?” – vraagt de jongen als hij eenmaal bij mij is aangekomen. “Yes, offcourse” – geef ik aan. Tijdens zijn reading komt naar voren dat zijn doel is volbracht. Hetgeen hij wilde leren in Rishikesh is geleerd. Hij mag zich wagen aan een next step. Vol vertrouwen.

Ik vraag door over het onderwerp wat hij hier kwam leren. Hij zegt een woord die ik niet goed versta, maar ik vraag niet om verdere uitleg. “Can I give you something in return?” – vraagt hij. “Yes. What can you give me?” – antwoord ik. Hij geeft aan dat hij yogaleraar is en vraagt of ik een les van hem wil. “Now?” – vraag ik.  “Why not.” – is zijn korte maar duidelijk antwoord. “Tja, inderdaad, why not”- stem ik uiteindelijk in, waarbij ik mij weer laat meevoeren in de rivier.

Voor ik het weet ben ik de bizarste oefeningen aan het doen. Het is verre van de ‘normale’ yoga die ik ken. Ik moet bij deze yoga veel oefeningen doen in combinatie met mijn ademhaling. Ik merk dat ik mij ongemakkelijk voel, wetende dat deze oefeningen er echt belachelijk uit moeten zien voor mensen om mij heen.

Oeps, ik betrap mijzelf erop dat ik regelrecht naar mijn hoofd en gedachte ben geschoten. Dit is echt de laatste plek waar ik op dit moment moet zijn. En dat niet alleen. Ik ben ook nog eens aan het oordelen en mijzelf aan het beperken en tegenhouden.

“Ga mee in deze les Amy. Ga mee in deze ervaring. Ervaar het zonder oordeel en zonder beperking, nota bene door jezelf.” – hoor ik in gedachte. Hierdoor lukt het mij het oordeel los te laten en kan ik met volle borst meedoen.

Op dat moment komt Stephanie weer aangelopen. “YES! Good job Amy, you already started the Pranayama!” “Huh!” had ik nu zomaar, zonder dat ik het doorhad, een les pranayama yoga ervaren? Net nadat ik de tarot had gevraagd of Pranayama mij gaat helpen in mijn proces en deze jongen echt op dat moment regelrecht mijn kant op was komen lopen?! Doodziek!

Ik wist vanaf dit moment dat ik ooit weer terug zou komen in Rishikesh om een Kundalini/Pranayama yoga teacher training course te volgen.

REIKI

De heimwee is helaas nog steeds sterk aanwezig. Ik kan geen Aziatisch eten meer zien en mis de Westerse wereld. Gelukkig heb ik nog steeds Stephanie aan mijn zijde die mij meeneemt in de wereld van de spiritualiteit. Ze legt van alles uit en samen gaan we voor het eerst naar mijn eerste ceremonie om te chanten. Ze is op de hoogte van mijn heimwee en geeft aan dat ze een hele goede Reikiguru weet waar ik zeker eens een behandeling moet ondergaan. Reiki is een vorm van werken met energie.

De dag voordat ik naar huis ga boek ik een afspraak bij hem. Het is een lieve man met een hele zachte uitstraling. Terwijl hij tegenover mij komt te zitten, mijn hand vastpakt, kijkt hij mij doordringend aan in mijn ogen. Ik voel de tranen achter mijn ogen branden, al weet ik niet precies hoe dat komt. “What is so heavy? Let it go. It’s to heavy.” – zegt hij. Zijn woorden en aanraking zijn net die ene druppel die de welbekende emmer doet overlopen, alleen dan op het gebied van verdriet. Het lijkt alsof hij alles heeft geopend en alle spanning, stress, indrukken, impulsen, ervaringen die ik deze reis had doorstaan komen eruit.

Het is een hele toffe, gave reis geweest, maar ook zeker heel zwaar. En nu, nu kan ik eindelijk loslaten. Ik ben enorm onder de indruk van deze man en de Reiki. Ik wist zeker dat ik deze vorm van energiewerk ook wilde leren. Fuck it, misschien zelfs wel van hem! 

DERDE WERELDREIS

Eenmaal terug in Nederland begint mijn ontdekkingsreis naar het werken met energie. Ik kon er niet meer omheen na alle signs die ik op reis had gekregen.

Ik begon met het werken met energie aan de hand van Opstellingen en het behalen van mijn Reiki 1 in Nederland. De Reikicursus in Nederland voelde niet zoals ik hem ervaarde in India. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik mijn vervolg in India, bij mijn favoriete Reikiguru wilde volgen.

Ik moest en zou weer teruggaan naar Rishikesh om daar mij nog meer te verdiepen in Kundalini, Pranayama en Reiki.

Mijn derde wereldreis. Omdat ik India een extreem intens land vind en het eigenlijk ‘te’ extreem is voor mij, besluit ik om alleen naar Rishikesh af te reizen om daar vervolgens twee volle maanden te vertoeven en cursus na cursus te volgen.

Zogezegd, zo gedaan. Rishikesh heeft mijn hart gestolen. Ik heb de Kundalini yoga teacher trainging van een maand gevolgd bij Nadayoga school, Pranayama geleerd, Ayurveda geleerd en alles op het gebied van energie.

Ook heb ik, zoals gezegd, mijn Reikiguru weer opgezocht en die heeft mij alle kneepjes geleerd op het gebied van Reiki en mag ik mijzelf nu Reikimaster noemen. Daarnaast heb ik een Soundhealing course gevolgd en een Cacaoceremonie bijgewoond. Ook heb ik weer een Kambosessie ondergaan.

Deze derde reis is mijn mooiste reis tot nu toe geweest. Ik merk dat ik steeds ‘beter’ wordt in het reizen. Voor het eerst had ik zomaar eens geen heimwee naar de Westerse wereld. Ik had eigenlijk eerder weerstand naar het teruggaan naar Nederland.

Ik weet dat ik nog niet klaar ben op dit geweldige pad. Het is zo ontzettend tof allemaal. Ik wil alles ervaren in deze mooie speeltuin wat ‘leven’ heet.

TOEKOMST

Het idee om een eigen onderneming op te zetten heb ik doorgezet. Inside Out. Het is mijn onderneming waarin ik al mijn creativiteit kwijt kan en ik mijn hooggevoeligheid verder kan ontwikkelen.

Het allermooiste vind ik mensen in contact brengen met hun eigen powers! Dat extra steuntje, inzicht of eye-opener die ervoor gaat zorgen dat mensen durven.

Ook ik was - en zeker soms nog ben - onzeker over of ik het wel goed doe. Gelukkig word ik ook hier steeds weer in bevestigd vanuit de kosmos. Constant komen er mensen op mijn pad die mij laten weten dat ik een goed medium ben. De bevestiging dat ik mij mag blijven ontwikkelen op het spirituele pad. Naast dat het ontzettend spannend is, is het ook ontzettend tof!

Ik wil ook iedereen bedanken, die mijn extra steuntje in de rug zijn en mij motiveren. Dankjewel lief en mooi mens! Laten we elkaar helpen groeien in plaats van klein houden.

“Het leven is een feestje!”